خلاصه تاریخچه تابلو فرش دستباف ایرانی (1)
پیش از اسلام فرشبافی یکی از صنایع رایج میان ایرانیان بود و تابلوفرش های بسیار نفیسی بافته شده بودند. پس از اسلام صنعت فرشبافی نیز مانند سایر صنایع و هنرها، خود را با موقعیت جدید تطبیق داده و بر طبق نیازهای آن روزگار به شکل هایی غیر از تابلو فرش ادامه پیدا کرد.
تا زمان حکومت صفویه اثری از تصویر در بافت فرش ها دیده نمی شد و تنها در دوران صفویه نشانه هایی اولیه از موضوعات تصویری بر روی فرش ها دیده می شود. این نشانه ها بسیار کوچک بوده و موضوعات اصلی آن ها شامل گل ها، پرنده ها، حیوانات و منظره هایی از شکار و یا بزم پادشاهان و شاهزادگان بودند.
پس از حملهی افغان ها و با حضور نادرشاه جنگ های مداوم داخلی و خارجی در گرفتند و گسترش فعالیت های هنری خاتمه یافت. در این دوران تولیدات هنری ایران به کمترین میزان خود کاهش یافت. اما این دوران خیلی طولانی نبود و با ظهور سلسلهی زندیه صلح به ایران بازگشت.
این بار شیراز مرکز هنر و هنرمندان ایرانی گردید. هنرهای تصویری به بالاترین سطح خود رسیدند و موضوعات تصویری در همه جا و همه ی زمینه ها بر روی سنگ، سفال و سیمان کشیده می شدند. نقاشان بسیاری تصاویری از شاهان، رقاصان و موسیقیدان ها خلق کردند. این هنرها دیگر تنها محدود به کاخ نبودند بلکه به خانه ی اشراف نیز راه پیدا کرده بودند.
سلسله ی زندیه به زودی جای خود را به قاجاریه داد. تهران پایتخت ایران شد. در دوره ی فتحعلی شاه، فعالیت های هنری بیش از هر زمانی افزایش یافت و گالری های شاهانه افتتاح گردیدند. در این گالری ها موضوعات قدیمی به همراه موضوعات جدید تصویری مورد توجه قرار گرفتند.
در این دوران روابط ایران و اروپا افزایش یافته بود. این ارتباط، تغییرات وسیعی را در بسیاری از زمینه ها شامل فرشبافی به وجود آوردند.
قرن بیستم باید به عنوان قرن ظهور تصویرسازی در ایران نام بگیرد. از آنجایی که در این قرن توجه شایانی به نقاشی و طبیعت گرایی می شد، تصویر سازی به عنوان یک جنبش عمومی مورد علاقه ی هنرمندان و صنعت گران قرار گرفت.
پرده سازان چاپی اولین هنرمندانی بودند که به این جنبش پیوستند و به جای استفاده از گل های معمولی، تصاویر اسطوره ها و افسانه های باستانی ایرانی مانند خسرو و شیرین یا لیلی و مجنون را در مقیاس بزرگ بر روی پرده ها چاپ کردند. پرده های طرح پرتره به خانه های مردم راه یافتند، قالیبافان شهری به آن علاقه مند شدند و خیلی زود به الگوی آنان تبدیل شد.
پرده های چاپ پرتره از هر جهت برای قالیبافان ایده آل بودند، زیرا اندازه و ترکیب آن تقریبا مانند قالی بود. از آنجایی که این پرده ها حاشیه، زمینه و ... داشتند، از فرش خیلی دور نبودند. بنابراین بعضی از فرش های پرتره از روی پرده های چاپی بافته شدند. این فرش ها "پرده" نامیده شدند.
