تاریخچه فرش و تابلو فرش دستباف (4) : قالی بافی در عصر صفویه

در دوره ی صفویه هنرهای معماری، کاشی کاری، نقاشی، خطاطی، تذهیب و قالی بافی به حد کمال و درخشش خود رسیدند. در این دوره هنرمندان ایرانی به خلق آثاری آنچنان دل انگیز و زیبا پرداختند که هرگز همتایی برای آن پیدا نشد. طرح های قالی از خلاقیت و نبوغ هنرمندان این عصر چنان بارور می شوند که پس از گذشت چند صد سال هنوز مورد تقلید بوده و با همه کوششی که بری گشودن راهی به فراسوی چارچوبه ی هنری این دوران معمول گردیده جز در تعدادی معدود توفیق چندانی نصیب طراحان نقش قالی نگردیده، گویی تمام نگاره ها و نقوش ممکن از پیش به دست این هنرمندان چیره دست طرح و تکمیل شده است. قالی بافان این دوره با استفاده از این طرح ها در حدود 1500 تخته قالی و قالیچه از خود باقی می گذارند که برخی از آن ها به صورت شاهکارهای مسلم قالی بافی دنیا ثبت می شوند. در این دوره قالی بافی از حالت یک پیشه ی روستایی و چادرنشینی به مقام یک حرفه ی با اهمیت در کارگاه های شهری تغییر موضع داده و تجارت و صدور آن به کشورهای اروپایی شروع می شود.

در سفرنامه ی "تاورنیه" و "شاردن" و سایر کسانی که در آن موقع از ایران دیدن کرده اند به پیشرفت قالی بافی و مراکز متعدد بافت فرش در شهرهای اصفهان، کاشان، تبریز و کرمان اشارات فراوان شده است.

قالی ایده گرفته از نقاشی های دوره صفوی(چهل ستون) اندازه  1x2. طراحی مصورالملکی بافت اصفهان

فرش های بافته شده در دوره ی صفوی را بر اساس طرح های آن ها در گروه های زیر طبقه بندی می کنند. ترنج دار، گلدانی، شکارگاه، گلدار هراتی، درخت و بوته، باغی و لهستانی.